Scripsit Christianus Laes, professor Universitatis Antverpiensis, cuius venia hic editur.
Die undecimo mensis Februarii anni 2017, cum nives regionem Flandricam leviter tangebant, annuus conventus magistrorum linguarum classicarum lares suos migravit. Moderatores enim locum consuetum in studiorum universitate Lovaniensi mutaverant pro campo studiorum universitatis Antverpiensis ut participes per totum diem non solum acroases audirent de lingua Latina necnon Græca vivo more tractandis, sed etiam ut experirentur quomodo ipsi tales vias ad bonum effectum adhiberent.
En ordo rerum agendarum, vel potius peractarum. Inter oratores non minus quam tres professores academici atque una lectrix linguæ Latinæ in instituto altiorum studiorum quod dicitur. Inter auditores profestrix quæ res didascaliscas tractat pertinentes ad linguas classicas studiorum in universitate Gandavensi, necnon duo inspectores scholarum catholicarum. A proposito ipso academia non videbatur abhorrere! Insuper – et maioris certe momenti – plus quam septuaginta aderant magistri, et iuniores et seniores, qui ‘rem novam’ experiri cupiebant eaque de re multum se esse gavisos postea confirmabant.
Tractabat Antonius [=Toon] Van Houdt, professor Lovaniensis, exempla colloquiorum Latinorum quæ iam inde ab antiquitate exstant, (1) quorumque exempla imitati etiam magistri hodierni methodo illa uti atque frui possint quæ integrum quoddam responsum apud discipulos provocet [=Total Physical Response]. Quod argumentum exemplis iucundis iisque utilissimis illustravit.
Christianus [=Christian] Laes, professor Antverpiensis, historiam methodorum illarum ‘activæ’ quæ dicuntur inde a sæculo undevicesimo adumbravit, posteaque tres vias est commentatus; methodum scilicet quæ ad textus legendos pertinet, viam quandam mediam in qua ‘methodi vivæ’ propositis magis usitatis intermiscentur, methodos etiam illas immersionis in quibus linguæ classicæ per se illustrantur, nullis fere ambagibus aliarum linguarum admissis.
Professor Remco Regtuit Groningensis locutus est de incepto suo quo factum est ut tirones in studiorum universitate fundamenta linguæ Latinæ acquirerent methodo Oerbergiana nixi.
Christina [=Kristien] Hulstaert librum, methodum necnon situm interretialem proposuit, cuius finis est ut discipuli ordini verborum, structuris ut ita dicam subiacentibus sententiarum Latinarum ab ipso incunabulo, imaginibus atque colis commatisve usi, assuefiant, quo fit ut scripta Latina potius legant atque evolvant quam summa cum difficultate vertant. (2)
Prandio sumpto, res ipsæ erant experiendæ. Magistri, in duos greges divisi, invitabantur ut exempla audirent atque spectarent, necnon ipsi res temptarent quæ spectabant ad linguam Latinam, ad loquelam Græcam atque ad methodum legendi. Quam methodum ipsa optime præsentavit Christina Hulstaert, cum seminaria Latinitatis atque Græcitatis vivæ mirum in modum moderati sunt Caspar [=Casper] Porton atque Sietse Venema illius instituti Addisco cuius ope nunc plura auxilia præsto sunt magistris vivo modo docere cupientibus.
Ex parvo convivio postea habito necnon ex epistulis acceptis bene apparet hunc conventum participantibus omnimodo placuisse. Libenter ergo addam conclusiones has. Magistros Flandros usum atque loquelam linguarum classicarum in docendo plerumque despicere a veritate distat. Propositum econtra eis arridere videtur, dummodo hæ methodi ‘vivæ’ quæ dicuntur id respiciant ut discipuli melius atque celerius scriptis antiquis fruantur. Nobis opus non est linguam Latinam ut novam quandam linguam Esperanticam discipulis proponere, nostrisque prælectionibus methodos linguarum vernacularum omnino imitari. Tale propositum non modo fundamento eget, sed etiam periculum conflat ne id quod intendimus in institutione nostra, humanitatem dico atque intimam cognitionem auctorum atque scriptorum pristinorum, oblivioni detur. Ceterum, tales magistros hoc in incepto aliquatenus hæsitare, facile intellegimus: eis sæpe deest consuetudo loquendi, oportet illos aliis collegis persuadere ne totum inceptum in schola incassum fiat, omnino carent auxiliis officialibus – ex studiorum universitatibus atque ex gubernatoribus qui spectant ad institutionem – quibus propositum ad bonum effectum ducere possint.
Utut id est, mihi persuasum est spem non esse deponendam. Eis quibus linguas classicas vivo modo docere est cordi, nunc temporis exstant facultates quæ ante triginta annos omnino erant ignotæ. Florent adhuc circuli Latini necnon seminaria Latina, homines multo facilius per rete mundanum inter se coniunguntur. Ante triginta fere annos, Andreas Fritsch luculenter demonstravit quomodo via quædam media, id est usus linguæ Latinæ atque exercitia in prælectionibus magis usitatis, discipulos pedetemptim ad medullam ipsius linguæ ducere possint. (3) Tunc temporis Fritsch vix prævidere potuit resurrectionem illius methodi Oerbergianæ, quæ nunc magistris totius fere orbis terrarum quasi thesaurum patefecit quo linguam Latinam penitius explorarent. (4) Certe, et illud “contra torrentem bracchia colligere” (Iuv., Sat. 4.89–90) valet et valebit pro illis magistris qui hanc viam sunt secuturi. Sed placet etiam hoc in incepto non esse soli, unde fit ut hic conventus Antverpiensis non tantum occasio fuerit iucunda, sed fortasse etiam initium atque spes nova.
Postscriptum: Ceterum, omnes acroases huius conventus Nederlandice divulgabuntur in commentariis qui sunt Kleio. Tijdschrift voor oude talen en antieke cultuur (2017)
(1) Ecce tres libri mirifici qui etiam spectant ad illos qui nunc Latinitatem vivam colere velint: E. DIckey, The Colloquia of the Hermeneumata Pseudodositheana. 2 vol. (Cantabrigiæ, 2012–2015); E. Dickey, Learning Latin the Ancient Way. Latin Textbooks from the Ancient World (Cantabrigiæ, 2016); E. Dickey, Learn Latin from the Romans. A Complete Introductory Course Using Textbooks from the Roman Empire (Cantabrigiæ, 2017).
(2) K. Hulstaert, Latijn: lezen zien begrijpen. De positionele methode in de klas (Gandavi, 2016). Vide etiam https:.
(3) A. Fritsch, Lateinsprechen im Unterricht. Geschichte — Probleme — Möglichkeiten (Bamberg, 1990).
(4) Qua in re, imprimis merita illius Academiæ Vivarii Novi atque Aloysii [=Luigi] Miraglia sunt enumeranda.
Videte “catalogus” et “colloquia scholastica”. Optime collegit institutum illud Addisco omnes Circulos Latinos, quin etiam magistris Batavis atque Flandris præbet libros hos. Ceterum, his in collectionibus varia etiam proponuntur quæ spectant and linguam Græcam antiquam.